Adsız namsız olmak şu alemde
Sessiz
Sedasız
Kırılan bir çiçek
Tükenip giden hülyalar
Var olmaktan öte
Kadim olmaksa sevgilim
Şimdi beni iyi dinle
Hani çocukken donuna işediğini anlattığın yazında
Hani baba dayağından kıskançlık krizlerine kardeşlerinin
Hani muziplikten çıkıp da utanan pembe yanağa eriştiğinde
Hani yaşamının ilk ve son tiyatro oyununda bulurken kendini
İlk gençlik ne tez gelir geçer olmuş değil mi
Her şey dünkü gibi
İki yüzlü nüfus cüzdanı şu kızın
Şimdi anasının koynunda
Kız
Emanet sanki
Çok sürmez denmişti bu günler
Bilirmiş gibiler
Sen
Şimdi
Alamanya yolunda
Ne olduğu belirsiz
Var olmakla yok olmak arasında
Artık gerçek oyunların müdavimi
Şu yaşama tutunma illetinin ardından çıkarıp kafasını
Kim dost
Kim düşman
Bir baksan ha
Sanki her ikisi de yok gibi
Sobeleme artık seni görmeyenleri
Sobelenen sensin gurbetçi kız
Adın
Şimdi gurbetçi kadın
Bizim buralar kış diyorsun
Dışarıda buz ve kar
Buraları hiç merak etme çocuk kadın
Buralarda
Hala alakakabak kuşları
Hala yalıçapkınları var
Şimdilerde bildiğin gibi sonbahar
Haydi
Bir dilek tut
Başkaca yok yapacak
Bir de
Tuttuğun dileğe inan
11 kasım 2009 Denizli
Mehmet Necip ÖzmenKayıt Tarihi : 18.12.2009 00:40:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Necip Özmen](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/12/18/bir-kiz-bir-kadin.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)