Bir kelebek Şiiri - Tanju Çubukçu

bir kelebek deyip geçme ay gülüm,
düşün bir kelebeğin kanat vuruşunu;
evren nasıl da kasırgalara vurulur...
o kelebek önce sana tutulur,
sonra büyü yemiş gibi dili tutulur,
işte o zaman dünya yeniden kurulur...
sen durulursun ben durulurum,
o gün bütün sevdalar sessizce vurulur.
sen vurulursun ben vurulurum,
doğan doğmayan bütün bebeler vurulur,
yare varamayan bütün gönüller vurulur...
bir kelebeğin minicik kanadıyla;
zaman vurulur, yıllar vurulur, ömür vurulur...
bir kelebek deyip geçme ay gülüm,
bir kainat darma duman olur...
o kelebek de benim çırpınan kanadı da,
bulanık sularda aklanmaya çalışan da,
bin kez pervane gibi ateşinde yanan da...
sen ağlarken gülüm, nasıl gülsün benim
yüzüm.
sen dara düştüğünde oralarda,
huzur çoktan küsmüştü bize buralarda...
her aklıma geldiğinde, yeniden yanarım narınla.
hakka teslim etmeden bu canı,
söyle nasıl dinsin bu gönül sancıları!
bir kelebek deyip geçme ay gülüm;
sen yandın, ben yandım, el alem yandı...