“Sıkı bir inattır çocukluk bende.”
Kenetlerdim dişlerimi...
Soluksuz bırakırken kendimi,
Annemin gözlerine bakardım.
Annem, kaşıkla aralamaya çalışırdı dişlerimi.
Kıyasıya bir savaş başlardı,
Dişlerimle kaşık,
Annemle ben arasında.
Her defasında, korku dolardı annemin gözlerine.
Korktuğu ben miydim,
İnadım mıydı,
Soluksuzluk mu, bilmiyorum.
“İnadı, gülümseyerek kırmaktır, çocukluk bende.”
Kaşıkta, dişlerimin izini bıraktığımı hissettiğimde,
Derin bir solukla değil,
Yenilmiş gözlerle değil,
Annemin korkusunu yatıştırası bir gülümsemeyle
Bitirirdim savaşı.
Önce, gözlerini kapatırdı annem,
Gülümseyerek açabilmek için.
Açardı gözlerini, gülüşürdük.
Kaşıktaki diş izlerini yoklardı annem, elleriyle.
Sonra, yüzüne getirirdi ellerini,
Doğum sırasında, yüzünde bıraktığım izlere de dokunurdu.
Korku dolu gözlerle, dişlerini sıkardı da, gülümserdi.
Onun yüzüne, en çok yakışan gülümsemesiydi, bu.
“Bitmeyen bir sorudur,çocukluk bende.”
Beynimin resminin çizildiği vakitler aralığıydı, bir ay.
Sabırsızlıkla beklerdim.
Hadi, derdi annem, koşarak giyinirdim.
Uyur gibi yap, derlerdi.
Bundan tek anladığım, gözlerimi kapatmam gerektiğiydi.
Uyumazdım,
Sadece, gözlerimi kapatırdım.
Onlarca uçak konardı saçlarıma.
Kuş sanmak isterdim de,
Kablolar değerdi yüzüme.
Bağlanmazdı ki kuşlar.
Ve yüzlerce renk görürdüm,
Uyur gibi yaptığım gözlerimle.
Gökkuşağı bu muydu?
Hep, pembe bir kağıda çiziyorlardı beynimin resmini,
Mavi değil miydi gökyüzü?
Değişmeyelim anne çocukluğumuzu,
Ve ben, hep sorayım çocukluğuma,
“Çiğdemin tadı,kaşığın tadından daha mı güzeldi ki? ” sorusunu.
Kayıt Tarihi : 28.3.2007 17:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
tebrikler.
Sevgili kardeşim : Buket Ataseven
İnsan gözünün dünyada görebildiği tek melek olan ANNE konulu şiir yarışmasına gösterdiğiniz ilgi ve sevgili annelerimize şiir armağan ettiğiniz için teşekkürlerimi sunuyorum, lütfen kabul buyurunuz.
Konu kutsal olduğu için Annelere şiir yazarken duygu fırtınasına yakalanmamak elbette mümkün değildir. Bu yoğun his tufanı içinde sayısız şiirler yazıldı ve dünya durdukça yazılmaya devam edecektir. Ancak hepimizin ortak bir görüş etrafında bütünleştiren bir gerçek vardır: O da şudur:
O kusursuz meleği eksiksiz anlatabilecek bir şiiri, ne bizden öncekiler yazabildi, ne biz yazabiliyoruz, ne de bizden sonrakiler yazabilecekler... Bu gerçeği hepimiz biliyoruz. Bu gerçeği bile bile, bu kutsal konu için eline kalem alan her kardeşimi tebrik ediyor sonsuz başarılar dileklerim ile o kalemi elinize almanızı ve bu şiirin yazılmasını sağlayan annenizin (inşallah şu an hayatta ise) mübarek ellerinden sevgi ve saygı ile öpüyorum.
Hakk'ın rahmetine kavuşan annelerimizin elini ise şu anda bizim yerimize zaten melekler öpüyor.
Öncelikle böyle kutsal bir konuya ilgi çekmek için şiir yarışması düzenlediği için: http://www.antoloji.com sitemize ve Ümraniye Belediyesi Başkanlığına teşekkür ediyor ve şükranlarımı sunuyorum. Bu organizasyona emeği geçen bütün kardeşlerime teşekkür ediyorum.
Benim gönlümdeki duygu: Anneler üzerine yazılmış her şiir zaten birinciliği daha yazılırken kazanmış bir şiirdir.
Bu yarışmada görev alan jüri üyelerine başarılar diliyorum.
Ben bu organizasyondan, http://www.antoloji.com'un alnının akı ile çıkacağına, Jürideki sayın üyelerin bu konuda en titiz bir şekilde görev yapacakları inancını taşıyorum.
Birkaç konudaki düşüncelerimi belirttikten sonra bu şiiriniz için yorumum:
ANNE konusunda yazılan her şiir daha yazılırken birinciliği hakketmiştir.
Beğenerek ve saygı duyarak okuduğum bir şiir olmuş. Başarılarınız daim olsun.
Her şey sizin ve sevdiklerinizin gönlüne göre olması dileklerimi sayfanıza bırakıyorum..
İrfan Yılmaz. TEKİRDAĞ.
TÜM YORUMLAR (7)