Bir İnsanın Hayatı Şiiri - Muhammet Çal

Bir koşu parkurunda koşar gibiyim,
Bıkmadan, usanmadan, yorulmadan,
Hayatın taşlı, yamaçlı ve engebeli yollarında,
Bir türlü sonu gelmeyen dertleri kovalamakla geçiyor ömrüm,
Düşünüyorum, Yüce Rabbimin vermiş olduğu melekelerle.
Bir derdi, problemi çözünce refaha kavuşacağımızı zannederiz,
Sanki bilmiyormuşuz gibi; biri biter, biri diğeri başlar dertlerin.
Hiçbir dert ve problem asla; ne kadar aceleci davransak da yine,
Vakti gelmeden çözüme kavuşamayacağını düşünemeyiz dahi,
Zamanla, hayatta bir iken iki, iki iken üç ve dört,
Nüfusun arttıkça çözümü güç problemler de artar beraberinde,
Çaresiz hissedersin kendini,
Hayatın acımasız yükü artar omuzlarında,
Sorumluluk arttıkça artar, hayat, dağ gibi büyür gözünde.
Bunca yükün altında sürekli yaşam için mücadele verirsin,
Bıkmadan usanmadan,
Hiçbir yük ağır, hiçbir yol uzak gelmez bil ki sana,
Çünkü artık bir amacın ve bir gayen vardır hayatta,
Bakmakla yükümlü olduğun ailen ve çocukların olur önceliğin.
Hep verirsin, beklemeden ve istemeden,
Ama hiç birinin gönlü olmaz, gözü doymaz,
Hep bir daha, bir daha, daima bir fazlası istenir hayatta,
Sense bu meşakkatli hayatın içerisinde hep verirsin,
Sevgiyi, merhameti ve şefkati,
Vermeye alışırsın; varını, malını ve canını,
Sonu gelmez, asla ihtiyaçların ve isteklerin,
Hayatın nasıl geçtiğini dahi anlamazsın,
Birini çözersin bir yenisi başlar problemlerin,
Bir de bakmışsın yaş otuz beş, kırk, derken kırk beş ve elli,
Kendimizi kaptırmışız dünya meşakkatlerine,
Unutmuşuz yaratanı ve niçin yaratıldığımızı
Şükrümüzü dahi bilmez hale geliriz bazen,
Hep isteriz, şuyum olsa, buyum olsa,
Gidenlerden hiç mi örnek almayız ki;
Dünya Sultan Süleyman’a kalırdı kalsa.
Kim götürmüş ardı sıra malı, mülkü mezara,
Bizim bu dünyada yaşadığımız; bilmez miyiz film gibi macera,
Derken, yaş elli beş, altmış iken olur yetmiş,
Artık senin gözünden sakınıp,
Saçının bir telini dünyalara değişmediklerine gelmiştir sıra,
Unutma ki artık, hesaplaşma başlamıştır dünyada,
Daha mahşere göç etmeden,
Ne kadar kollayıp, kayırıp verdi isen o kadar yiyeceksindir darbe,
Gözüne bakmaya başlar kızın, oğlun; ne zaman gider bu ihtiyar,
Rahat huzur kalmadı evde barkta diye,
Senin kimseye muhtaç etmediklerin,
Seni bir selama muhtaç eder, unutma,
Elde değil ki; istediğin zaman ölesin,
Herşeyin vardır vakti, saati ve sırası
Ya çekecek biraz daha çilen ya da içecek suyun vardır hayattan,

İş işten geçmeden, derman gitmeden ayaktan,
Sen de insanoğlu kendine gel, ayrılma doğruluktan,
İmkânın dâhilinde hayır, hasenat yap mükâfatın bil ki haktan,
Aç mezarı gördün mü? Gördün mü hiç çatlayanı tokluktan?
Akıl başta iken hayatını kendin için yaşa,
Bilesin ki hayır yok çoluk çocuktan.
Avuç açıp dön Allah’a, hayır gelmez başkasından,
Af dile, dua eyle, kolay geçersin sırattan
Cennetle müjdelesin, melekler bir bir bizi,
Ne yaptıysak dünyada, mahşerde bekler bizi,
Hak yolundan şaşmayan kul, görür önderimizi.
Günahlarımız af ola!
12.06.2011
M. ÇAL