"Nemrut gün gelmiş kendisini Allah zannetmeye başlamış! Ve büyük tapınaklar yaptırıp içine de kendi heykellerini koydurmuş" Bu söylem Nemrutlardan en az 3000 yıl sonraki aklın, fikrin, sosyo toplumun, feodal bir El mantığı içinde ki gelişmişlik düzeyi ile söylenmektedir. Bu söyleyişle belirtilen bu tür anlatımlar tarihsel olandan kopan dilin, tarihsel olanı dini bir söylemle ifade etmeleriydi.
Ama dini anlatımlı söylemler içinde belirtilenler de gerçeklikten hareketle oluşanlardır. Anlatılanlar içinde genellikle gerçek öz korunur. Gerçek öze güncel yorumlar ilave edilir. Geçmişin oligarşi sentezlerini bilmeyen, feodal inançlar geçmişin üç bin yıl sonrasının dini mantığı içinde geçmiş birlik ilah temsilcilerini ya Nemrut büyük tapınak yaptı içine birçok heykelini koydu, diye anlatacaktı.
Ya da "insanlar azıtıp sapıttı da Allah diye birçok puta taptı" diyeceklerdi. Bu put heykellerini tapınağa koydular diyecekti. Ve panteon içindeki birçok heykelciği iman gözüyle anlayıp anlatacaktılar. Bunlar tarihsel gerçekliğin üç bin yıl sonrasındaki köleci ve feodal bir toplumun inşa dili içinde ancak böyle ifade edilirdiler.
Çünkü sosyal mantığa göre halleri o gün içinde nasılsa; tüm göz önünde olup bitene rağmen insanlığın hali ilkten beri öyle yaratmıştı diye iman ediyorlardı. Bu El sahiplik ve kölelik mantığının itiraz edilmeden kabulünü ön gören söylemdi. Değiştirilemez lige kaynaklık eden bir fantomdur. El mantık illüzyonu budur. İnsanın El akait inançları böyleydi. İnanıcıları, her şeyi ilkten beri bu şekliyle verili, sandırdılar.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta