Bir Halüsinasyon Kumarı

Inferno'dan çıkmış bir adamım ben,
ruhumun ve bedenimin diğer yarısını kaybettim.
Hayatımın diğer yarısını kaybettim.
Günün yarısında zihnimdeki Infernoyu ziyaret ediyorum.
Ha! Yanlış anlamayın,
o sandığınız kadar korkunç değil,
öyle olsaydı ben bile korkardım.
Çünkü Inferno çok daha korkunç.
Bir üst insanın, yüksek kişiliklinin en mükemmel tezi
Infernonun kapısını bile tasvir edemez.

Inferno'da gördüm onu.
Güzelliği, varolmuş yaşam formlarını geride bırakmıştı.
Var olmamıştı belki, belki yoktu.
Benim için o
gökten inen soğuk bir bedendi.

Dönüşüm, evet ben ona dönüştüm!
En korktuğu şeye dönüşürmüş insan.
Uzun zamandır değilim insan.
Kaybettiğim insanlara dönüşmek,
zamanın ağır hatırlarını hafifletmeye yetmiyor.

Ruhum milyonlarca parçaya ayrılmıştı,
zamanın başlangıcından önceki müziği duyduğumda.
Sadece hırslarım için yaşıyorum.
Başardı, ben artık bırak kanı,
vicdan bile bulunduramam.

Bir narsistim.
Bir deliyim.
Yokyerin gezginiyim.

Umarım üstatlarım bu gece benimle konuşur.
İsterim ki konuşma sabah olunca bitmesin.

Kaldı mı bana duygularımı hatırlatacak bir şey?
Bende öyle düşünmüştüm.
Özledim.
Geri alabilir miyim?
Düzeltebilir miyim?
Kaybettiklerimi geri getirebilir miyim?
Cevap ver bana!
Inferno!

Kaybetmeye geldiğimiz bu dünyada
bana birşeyler kazandırarak,
alay mı ettin benimle?
Bir kurpiyer gibi yanılttın mı beni?
Kobay mıydım?

Ama geri döneceğim Inferno.
Eskiden kemiklerimi eriten alevlerin,
şimdi bir bardak su.

Dünyanın en tehlikeli kurpiyerisin Inferno.
Ama oyunu bırakırsam el düşer ikimizde kaybederiz.

Kilise okullarındakiler, yanına geliyor sana.
Benden sonraki misafirlerini güzel karşıla.
İskambil kağıtları son kez dağıtıldığı vakit
ufukta beni göreceksin.

Kimsem kalmamış olucak.