Yaralıydı sözlerin,
yaralıydı susuşun.
Bir gül gibi düştün—
toprağa değmeden.
Kim bilir, hangi sokağın çıkmazında
boşalttın ömrün defterini?
Üşüyen bir gölgeydin
kıyısız gecelerde;
ne ışığa vardın,
ne tam karanlığa.
Sen sustun…
dünya duydu.
En çok da sen yandın,
o yangına.
Kayıt Tarihi : 17.8.2025 17:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!