Bir Gün Herkes Kendi Hikayesine Döner

İki ucu farklı yönlere bakan
Sonsuz çizgilere doğru deniyorsa
Öyleyse, sırt sırta verip
kilometrelerce uzaklaşmak bizden
Yaptığımız en doğru şey olmalıydı.
Gitmekle,kalmak arasındaki
eylem farkının ayıbı sende kalmasın diye
seninle aynı senkronda bende yürümeliydim..
Ardından bakakalsam,
Saçlarını sevmeye devam ederdi gözlerim.

Sonra, gurura kurban edilmiş
kesik kesik sözcükler düşerdi dilimden.
sessiz bir çığlıkla kal derdim sana...
Şuracıkta yığılıp kalma Olasılığım,
bütün sayısal değerleri alt üst edip
binlerce kat artardı.
Ve sen, birlikte kaybettiğimiz bir masada
ortak değil, yancı olurdun bütün acılarıma.
Bir filmi iki defa izlediğinde,
yada bir kitabı çok sevsende,
birden fazla okuduğunda,
hikayenin sonunu artık merak etmezsin.
Bilirsin işte...
Bir gün herkes kendi hikayesine döner.

Belki bu gece üşürüz biraz kimsesizlikten
İçimizi ısıtacak şeyler tüketmekten biraz başımız döner..
Sonra bir sokağın en tenha yerinde
istifra ederiz hazmedemediklerimizi.
Emin ol geçer, daha öncekiler gibi
Sabaha hiç bir şeyimiz kalmaz
sahiden kalmaz.
Her şeyimiz kalmaz mesela
ellerimiz kalmaz,gülüşlerimiz,
Sıcaklığımız kalmaz,öpüşlerimiz
Eskimiş bir kaç değerli eşya gibi
İçimizin sandıklarına atılır,
Günaydınlar, seni seviyorumlar.
Bu biraz acıtır bizi, beni ve seni...
Kimsede hatrı kalmayacak bir kahve ısmarlarız kendimize.

Artık fincanları ters cevirmek yok,
fallar uğruna papatyaları kopartmakta.
Bir yürek gidiyorsa Bi yürekten.
Bütün kırmızı ışık ihlalleri başlamış demektir.
Camına başını yasladığın bir otobüste
Bir şiir kitabının en sevdiğin sayfasında
Kurumuş güllere bakarken bulursun kendini
Yada Bi vapurun güvertesinde,
farkında olmadan Bi sigarayı iki defa yakmaya çalışırken.
Bir otobüsle, trenle, uçakla yada gemiyle
Ne farkeder.
Bir gün herkes kendi hikayesine döner...