“Duruluğunla duruluyorum…”
Yüzün soğururdu karanlığımı,
Sıcak bakışının aydınlığında,
Şimdi ne yana baksam da tamamı,
Amansızca zehre kesti canımda….
Kanatlarım kanardı,solduğun an,
Unuturdum hürriyeti yanında,
Uçamazdım bakışlarından mahrum,
Yitik varlığının tutsaklığında…
Senden bihaber, rengimin solduğu,
Ve kendimi terk ettiğim yerdeyim,
Şimdi oturmuşum, kırık bir duygu
Ve bir türkünün, müebbet rehniyim…
İsmine ithaf güfte ekliyorum,
Hayalinle geçecek hayatıma,
Bazen yüreğime su taşıyorum,
Ekleyim de güler belki bahtıma…
Olmuyor birkaç taze sevgilinin,
Cılız aşkıyla senliği unutmak.
Suçum da büsbütün aklımı saran
Yokluğunda ihanetten yaşamak.
Yargı kuruldu kendi divanımda,
Elimle terk ettiğim gün de soldum,
Bir değil her Pazar günü sonunda,
Gecenin koynunda yalnızca öldüm…
İşte böyle kendi içtiğim zehir,
Koyverdi halime hükmüyle karar,
Güldüm, gülüm, güleceğim de zahir,
Edeceğim ancak aklıma yarar…
15.03.2007
Arif BABACAN
Ankara
Kayıt Tarihi : 15.3.2007 01:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ÇOK GÜZELDİ.
YÜREĞİNİZE SAĞLIK.
Unuturdum hürriyeti yanında,
Uçamazdım bakışlarından mahrum,
Yitik varlığının tutsaklığında…
Aşka mahkum,güzel dizelere tebrikler.
Kutlarım şairim.
Mustafa Yiğit/Adana
Güzel ve içli bir şiirdi.... yüreğinize sağlık.
Ahmet Ayaz
TÜM YORUMLAR (12)