Bir Gece Masalı Şiiri - Özgen Aydos

bir şarap kadar kırmızıdır aşk,
ve ne zaman utansan,
sen yerine
kızarır şarap..

Tahta ev..kıldan köprü…ezanın altıncı vakti…
Bir gece karadan denize inerken
Nuh’un gemisi,kırmızı ifritler ayin ateşleri düzenledi..
Raks etti periler,
O gece yazıldı sureye havva,
Ve bregoviç çalarken plaklarda,
O gece dişledi adem yasak elmayı..
Sandılar ki havva işledi suçu,sandılar ki şeytan gizli sol yanında,atıverdiler cennetten aşağıya..

‘’Ah ademoğlu Tanrıyı bile kandırdı..’’

Perdeyi örttü bir el,bir adam duvar ördü..
Kadın Cuma annelerinin çaresizliğiyle oturdu taşa..
Görenler kapatamadılar ağızlarını,selamladı tüm üniformalılar,
Kıt-a durdu öğrenciler..hiçbiri saygıdan değil,hepsi korkudandı..
Bir irin gibi,bir siğil gibi,İsanın iyileştiremediği cüzzamlı gibi
Yalnızdı..
Bulaşıcı sandılar,bulaşır sandılar..
Oysa kadın kendinden başkasına zarar veremeyecek kadar kötüydü..
Ve yalnızlık,yanlışlık gibi kan yoluyla geçmezdi..
Yalan olduğun bir şeye kanmaktı bir aşkın iç organlarını röntgenlemek..
Çünkü bir erkek bir erkeğe duysa bile
Kutsaldı aşk..

Diyelim ki fahişesin,diyelim ki her gece bir başka erkek koynundasın..
Olur ya bazen kendini şeytanı bile sensin..
Sahi,yalancı bir ademoğlunu sevemezsin?

Ki bu ütopyanın sahibi küçük bir kız,örgüsü boynunda,ensesi açık..
Reddediyor tüm anestezileri,ayıkken çekmek istiyor bu sancıyı..
Öp diyor
Öp de geçsin..yahut bırak bir kadının yaralarının en iyi ağrı kesicisi
Anasının dudaklarıdır,
Doğum kordonu küfredilen ebeler de saklıdır..

Baş harflerinin nakışlandığı bulutlar
Meryem’in kanıyla kutsanmış..
Dün şehre kırmızı kar yağmış..

Gece 12 den sonra çocuklarının izlemesinin yasak olduğu programlar gibi
Yasaklansın bu aşk tüm toplumlara..
Sokağa çıkma yasağı başlasın
Herkes boğulsun kendi mutsuzluğunda..

Gelmeyeceğini bildiğin bir adamı beklemekten uykusuz kalır kadınlar..
Sanarlar ki kapanırsa göz aralık’ları unutur adamlar,
Hatrında olmayan kadınları..

Bir çocuğun en büyük cezası,bir masala hapsolmakmış,
Ah ne işkenceler ne tecavüzler ne dayak sahneleri varmış..
Kırmızı kurdun başlığı,rapunzelin koparılmış saçları,alice’nin zamandan kaçan tavşanı,
Pamuk prensesin oyulmamış kalbi
Balonlar kaçıp gitmiş,uçurtmaların kuyruğu kesik,misketler yuvalarından sapmış..
Çocuk avuçlarında ateş böcekleri biriktirmiş,diyememiş ki adama;

‘’ben büyümüş bir havva olana kadar susar mısın? beni sessizliğime anlayan olmadı hiç..’’
Diyememiş..
Adam ustura kör,görmemiş turuncuyu..
Buna rağmen kanatmaya çalışmış,çizikler atmış kutusundan çıkabildiği kadar..

Dünyaya düşen her havva sevmiş ademi yine de,
Demiş miydim sahi,

‘’ademoğlu Tanrı’yı bile kandırmıştı..’’