Başlıksız Kız Şiiri - Özgen Aydos

Sana çok uzak bir yerlerden yazıyorum demek isterdim ama kaçabildiğin en fazla yer kalbim oluyor.keşke diyorum,bir mülteci gibi aklıma sığınsaydın.onunla anlaşmak daha kolay.uzaktan düşman gibi görünüyorum sanırım,ateşkes istiyorsun benden! Ben kurşun askerlerimi çoktan çektim savaş alanından.hepsi pinokyonun burnundan yapılmış,gepetto tüm yalanları bir çırpıda yakmış! Metro,düşünebileceğim kadar geç kaldı bugün.dinledim insan seslerini,hepsinde huzur aradım,telaşlı ve ürkek hallerinde.Acı vardı çoğunun omzunda,ben gördüm! tek değilmişim dedim bu dünyada,yaralarını seven,sahip çıkan,koruyan ve kollayan.Faydadan çok zarar verdiğini görmemiş kör gözlerim,kör gözlerim ellerinle bağlanmış.bir rahime girer gibi sancılıydı tüm hislerin ve çok kalmadın kalbimde.bak erkekliğin meyvasını verdi; bu aşk ölü doğdu.Ölmüş bir sevdaya isim vermek istersen,üç kere üfle kulağına; umut,umut,umut. Bir damla suydum,İsa’nın saçından dökülen ve sen koca bir ateştin.sahi su ateşe nasıl tutulur,buz bile olamamışken? Ben seni söndüremedim! bir deniz de bir parça olmayı seçtim.kolaylık olsun diye değil.eğri büğrüdür zaten çizgilerim,Alnına güzel yazılamazdım. Gelemezdim.yaşadıklarımız ve yaralarımız farklı yerlerdeydi.ne ilaç olurdum sana ne dost.dudaklarını ısırıp,kanınla beslenmek isteyen bir ‘gidici’ydim.gitmeye,gelirken kararlı olan birinden sevgili olamazdı.bunu en iyi sen bildin.bilirdin.yeni yetme bir hikaye değil çünkü bu yaşanan../çok önceleri de yaşamıştın sen bunu.bir kadını basmıştın yatakta sen olmayan bir adamla.şimdi ne zaman bir kadınla yatsan,çıkar gelirsin kapıdan.Kendini tanımayacak kadar uzaksın benliğinde.kovduğun kadınlar bunu hiç anlayamazlar. Ben bildim! - Bildiklerim senden önce de vardılar.daha çok karanlıktı o zamanlar.bakıyorum da anlamadığımız o kargaşalık bir çağ’mış.Kocaman bir çağ atlamışız! o kadar uzun zamandır aynı yerdesin ki,gittiğini farkedemedim.çağrılmadığım da gidemezdim.Tüm kalışım bu sebepten.Başka bahane bulma. Aynaya baktım.bana arkasını döndü.o da ben değil miydim? canım acıyor,gözlerim yüzüme dar gelince.kırılmış parçalarım,içime kaçmış.orası derin,orası çukur basma sakın.daha da kaçarsan içime,çıkmak zorunda kalacağım bu bedenden.kendine bir yer edin.dışardasın ve üşüyorsun.ait olamamak değil seninki,hep gitmeyi düşlemek.çünkü bir kere çıkarsın yola sadece bir kere.Ve artık sen değil,şehirlerdir hakimin.ben ufak bir tepeydim,üstümden yol geçirdin. Yolluk değildim ki,iki ucu uçkur düğümünde.beni hiç bir aç zamanında katık edemedin varoluşuna.doğru kaygılarım vardı ve kaprislerim.canını sıkıyordum,yoruyordum.ama değildi amacım seni öldürmek sadece bil istiyordum,Ben yaralarına basmak değil onları sarmak istemiştim.ellerim küçük müydü bu işler için? Bulaşıcı hastalık mıydı bu yaralanmışlık? şeytan tapmamıştı ya toprağa,senin bu ateş sevdan niyeydi? ellerim kadar da küçük müydü aklım,bana bunları anlatmayı hiç denememiştin? Cevap vermeyeceğini biliyorum.o yüzden bu rahatlığım.ortada kalmışlık var ruhumda farkettin mi? Kırmızıyla sarı arasındaydım mesala.yalnızlıkla aşk arasında.turuncu../trafik ışıklarından bile kaldırmışlar beni../Bilememiş ne yapması gerektiğini hiç bir yolcu,sen de onlardan mıydın? Daha ilk yeşil de gidiverdin…/ Hayatın ucundayım ve ayaklarım bir balerinin dönüş eksikliğinde.o kadar esnek olamadığım için bu kırılan kaburgalarım.Sana seslenmek istediğim cümlelerim var/dı.geçmiş zamanlarda bir hikaye anlatır gibiyim çoğunluğun çocuk olduğu çokluğa.Beni zaten sadece çocuklar anladı.Onlar büyümeyi reddetmiş bir nesilin güle çalan taraflarıydı. Insan bir şarkıya aşık olabilir mi sahi? platonik aşk bu.sarılıp,öpemiyorum gönlümce sevemiyorum.bildiğimHer istediğimde dinleyebilecek olmam.çok eskitmiyorum ama başa saramam hiç bir notayı.hayatı saramam başa.yaşadıklarımı ve öğrendiklerimi.içimdeki erkekleri.onlardan birini gördüm bugün köprü üstünde.aynı köprü bilirdi,elimin eline değdiği zamanları.Ah ne çok beden bilmişim senden önce.yine de tüm mahcubiyetlerim sana.. Bundan çocukları sorumlu tutma! Haklıydın.kimseyi sevmemeli insan.bağlanmamalı.kapısını çalıverdiği tüm kadınlara bir bavulla gitmeli.içinde biriktirdiği intikamlar.Kadınlar ölmeli! erkekler birbirne düşmeli.bir masalcı toplamalı çocukları,hapsetmeli masala.Sonu yazacak kimse kalmayana kadar devam etmeli bu vahşet../iyiyi bilmeyecek kadar kötüyüz.ve kimse bir çocuğa bir kötü son bahşedemez! Koruyucu değilim.kendime sahip olmayacak kadar dağınığım hatta..paylaştırdım kendimi ve günlere böldüm hayallerimi.Her gün birini unutuyorum.bu bir sözde düşkırım.tutuklayın beni kendimin hainiyim! Hüzünlü bir şiire benziyor gözlerin..ve ben en çok gözlerini seviyordum.kime baktığını umursamadan,pencerelerde bekliyordumGeleceğin anı.hazırlıklıydım tüm aldatmalara.yıldızlar hep dileksiz kaydı,bana bir özür borçlusun. Aklımı çaldın! … Yazacaklarım bitti.Yaşayamadıklarım hariç.belki bir zaman boşluğundaVe cidden aralıkken tüm kapılarımSana tekrar yazarım. Ve en çokAnnemHaklıydı; ‘’insan,yabancılara aşık olmamalı..’’

‘’gözlerim sessizdiler,o yüzden bişey anlatamadılar..