Bir Garip Yozgatlı

Mavi renk galp izim kalır bu şehirde
Sağır ve kör olmuş bilmez duymaz kimse
Yozgat ilinde garip mariz valide
Kısık bakarım bal rengi gözlerimle

Yıllarım geçti Yozgat vilayetinde
Dert yanmadım ağlamadım da kimseye
Sessiz sedasız bir köşede öylece
Yaşadım durdum minnetsizce şükürle

İki dağ arasında oturdum kaldım
Rüzgârlarla savruldum dağıldım durdum
Memleketi içime attım kahroldum
Garip kaldım kendi köyümde evimde

Sazım yoktur söylesem dertli türküler
Aşık değilim ki dinletsem şiirler
Gitsem uzaklara bir daha gelmesem
Garip kaldım memleketimde köyümde

Anam dedim geldim çıktım ben Yozgat'a
Ellerimle koydum musalla taşına
Yalnız kaldım gidemedim uzaklara
Tek kaldım ben kendi köyümde evimde

Haset ambarında urganla boğuldum
İki dudak arası laflarla doldum
Size armağan topraklar, dağlar, taşlar
Kendi memleketime yabancı oldum

Bırakıp giden huzur bulmuş bu ilden
Fitne fesatla dolmuş taşmış ki çevren
Erkekleri saltanat kurmuş beleşten
Size armağan ola Yozgat toprağı.