Bir Garip Vazo
Neden kimse görmez beni?
Hep masa başındayım, hazırım oysa.
İçimdeki su bile kıskanır beni,
kirletir.
Ya çiçekler?
Ben yaşatırım onları,
dallarını okşarım sevgiyle.
Yine de sevmezler beni.
Her çocuk kırar yüreğimi,
herkes sıkar boynumu.
Ve ben hep yalnızım...
Bir garip vazo sadece.
İçinde solan güzelliklerin
toza dönüştüğü
bir vitrin boşluğunda.
Kayıt Tarihi : 1.8.2025 13:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!