Öfke bir sansar gibi pusla siner
benliğe
Bir bahar esintisi deysede tenime
Volkan olmuş ruhum
Rüzgarla karışır
Nefes vermeler yanardağ misali
Keskin sözcükler püskürtür
Donuklasir düşünceler
Benlik sabitler öfkeye kendini
Sözcükler unutulur öfkenin
hakimiyetinde
Dönüşü olmayan yolculukta
Susmak ne âlâ...!
Kayıt Tarihi : 18.5.2012 00:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!