Bir Garip Döngü Şiiri - Nidal Sis

Bir garip döngüdeyim,
Hayat ilerlemez, zaman akmaz oldu.
Amaçsızca dolanıp dururum, çokça düşünerek...
Ne yapsam nafile, çıkamıyorum bu girdaptan.

Günler ne de çabuk geçiyor, azizim,
Ama boş, ama saçma...
Sen bensiz, ben sensiz miyim?
Bilmiyorum derken bu soruya, alıştım artık yalnızlığa.

Yalnızlık ne saçma kelime, hiçbir zaman kavrayamadım.
İnsan kendiyle baş başa kalır mı hiç?
Bir bedeni vardır, bir de kocaman yükleri,
Özüyleyken bile çokça kalabalıktır o.

İnsanlar var mı sizin çevrenizde peki?
Benim yok... Dokunamam hiçbirine, konuşamam hiçbiriyle.
Gurbette gibiyim onlara en yakın anlarımda.
Galiba hem miskinim hem de misafir tanrının şu koca evreninde.