Bir Garip Şiiri - Yusuf Özdumanlar

Bir garip akşam türküsü,
Dolaşıyor tarifi yoksun cumbalarda.
Lâl olmuş bir heybet gizlenince duvarlarda,
Bir garip pusu düşüyor,
Yanık sesiyle fırtınalarda,
Ve korkuların kol gezdiği menzillerde
Ellerim cebimde bir garip,
Adımlarım taş kesmiş gibi eşikte.
Bir garip ölüyor, bedeni kimsesiz,
Bir bebek doğarken beşikte.

Zaman işlerken ruhumu ellerinde,
Elleri bir o yana bir bu yana gitmelerinde.
Derken ufukta kaç lâhza omuz veriyor,
Sürüklüyor kader beni peşinde.
Ve insanlar boyanıyor bir hengâma,
Vuruyor kırbacını dalgalar karaya.
Bense simit kokusuyla ellerimden ,
Filizlenip tüterken semaya,
Bir garip olurum yalnız bedenimde,
Bedenim sürülürken cefâya.