Bir Fatiha Şiiri - Berat Kucak

Bir gün mezar taşlarının birinde görmüştük ya ey kalbim!
"Burada bir karı-koca yatmaktadır
Bu iki merhuma bir fatiha yetmektedir"
Söyle ey kalbim bize def bir fatiha yeterdi değil mi!
Hani o bize rahmetti ya,
Hani onu ilk gördüğün günü hatırla:
Güneşin kızartarak kovduğu karanlıktan sonra dünyanın halini hatırla;
Toprak bütün güzelliğini çıkarmıştı kainata efsunlu bir yeşil vermişti gülleri yanında,
Güller vardı ya bülbüllere destanlar söyleten,
Bulutlar vardı ya toprağa rahmet eden
Ve denizler yok muydu delirip delirip kıyıları döven onlar gibi değil miydi ey kalbim,
Peki bu halin ne ey kalbim niye ateşler de yanıyorsun cennet serin değil miydi?
Peki sana bu cehennemi yaşatan neydi ey kalbim,
Hayır hayır ey kalbim sen ateşlerde üşüyorsun....
Nedir bu halin ey kalbim?
Yoksa bir fatiha yetmiyor muydu ikimize,
Yoksa okunan fatiha değil miydi bize?