Bir Emanet Can Şiiri - Ahmet Kırımlı

Düştüm kollarına güçsüz
Kurmuştum hayaller uçsuz
Kor ateşlerde beni suçsuz
Yaktın ya... Sen de yan artık

Bakmam benzine betine
Duam çıkar Hak katına
Derin acılan kır atına
Bindim ya... Sen de bin artık

Olmadın derdime derman
Vermedin çareme ferman
Sarhoş gönlüme seni bir han
Sandım ya... Sen de san artık

Cesede döndüm tek bir günde
Ruhu terkettim gittiğin anda
Hainsin...Bilmedim...Ahımdır sana
Kandım ya... Sen de kan artık

Mavimi aldın karaya saldın
Başımı bin türlü belaya saldın
Sende bitirdiğin sevgide soldun
Sana beslediğim ancak kin artık

Canım yandı canımdan bezdim
Gülmedin bana herkese küstüm
Seni seven gönlüme kastım
Yeter göz yaşlarım din artık

Mesuttum güya yıllar öncesi
Düşmeden gönlüme yarin incisi
Derdim bir değil sevda hancısı
Biri çoktan geçti bin artık

Yeter etsin geceler bana
Kastetmesin heceler cana
Dalma ellerim hep bir al kana
Ey aklım sen de başa dön artık

Gelmesin aklıma her daim
Seven mazlum sevilen zalim
Yeter yanmaya yok mecalim
Bağrımdaki kor ne olur sön artık

Yalvara boşa bahara yaza
Bekleme gelmez borana güze
Hasreti getir bir soluk dize
Yeter çektiğin uslan sen artık

Kırımlı'm duyulmaz dünyada sesin
Sevdadan yana çekeceğin kesin
O gitti bak! gitti herkesin
Tek varlığın bir emanet can artık