mesafeler,
en çokda mesafeleri aşamadım,
gitmedim,
gidemedim,
seslendim,
ama sesimi duyuramadım,
oysa hep en yakınımdaydı,
ama ulaşamadım,
çevremdekiler,
hep aramızda büyük mesafeler olmadığını söylediler,
haklılardı da kendilerince,
çünkü o,
hep benim birkaç yüz metre ötemdeydi,
ama ben mesefaleri katedemedim,
ne kadar uzak, bana o kadar yakındı,
ne kadar yakın, bana o kadar uzaktı,
onu hissettiğimde,
benim için her şey mükemmeldi,
onda hep bir sebep buldum,
adını koyamadığım hisler büyüttüm içimde,
bunları kendime bile açıklayamadığım zamanlarım oldu,
bir gün,
kalbimdeki bütün değerlerin sahibi olduğunu anladım,
inancım oldu,
hayallerim oldu,
rehberim oldu,
hep benimleydi,
yalnız kalmadım hiçbir zaman,
uykusuzluğum oldu,
ama uykusuzluğum bana güç verdi,
anlamlandıramadım,
nefesim oldu,
gözyaşlarım oldu,
ama o yakınımdayken,
gözyaşlarım hep içimde kaldı,
bir gün ulaşılamaz olduğunu anladım,
ve zihnim beni buna inandırdı,
kalbim mesafeleri büyüttü,
zihnimin inşa ettiği bütün gerçekliği,
zamanla kabullenir oldu,
ve en sonunda mesafeler,
aşılamayacak kadar büyüdü,
başıboş dolaşmaya başladım sokaklarda,
günü güne taşıdım,
ve dünden geriye kalan ne varsa,
o günden sonra,
onsuz hiçbir şey umurumda olmadı,
beni inciten kelimeleri yazmaktan başka,
elimden hiçbir şey gelmedi,
içimde büyüttüğüm aşkın ve sevdanın altında ezilmekten baska,
elimden hiçbir şey gelmedi,
bir an için,
hiç düşünmeden yaşamaya başladım,
hayat hiç bu kadar, cehennemim olmamıştı,
beni yavaş yavaş öldüren,
aşırı dozda bir ateşin içine düştüm,
bu hayatın bana getirdiği,
sahip olduğum tek şey bu,
umutlarını tazelemek,
ve hayallerini yenilemek imkansız,
yaşanacak yeni bir dünya yok,
boş sayfalarda sen ve ben varız,
yalnızca ikimiz ve imkansızlıklar atlası,
mesafelerden bahsetmiyorum bile,
çünkü biz nedenleri biliyoruz,
çünkü biz aksini biliyoruz,
çünkü bir gerçeği biliyoruz,
ve gerçeklerin bir gücü var,
bunu en iyi biz biliyoruz,
kalbim parçalara ayrılırken,
gece üzerime çökmüşken,
güneş istediği yerden doğsun,
artık dünya umurumda bile olmaz,
bir ekim düşü sevgilim,
geleceğini her zaman biliyordum,
rüyalarımda saklı cennetim,
benim altın kanatlı meleğim,
beni dinle,
sana cesaretle söylüyorum,
seni bu kadar çok sevdiğim için,
mutluyum,
seni kalbimden söküp atmak için yapabileceğim hiçbir şey yok,
sen olmadan tamamen eksiğim,
eğer senin aşkın ve sevgin olmasaydı,
kalbimde yeri doldurulamayan,
kocaman bir boşluk olurdu,
biz,
ikimiz,
aslında bugün birlikte olmasak bile,
sonsuz bir aşkı paylaşıyoruz seninle,
bir ekim düşü sevgilim,
kalbimi değiştirmeyi başardın,
hissettiğim şey oldukça harika,
yüreğim çoktan haykırışa geçti bile,
artık tamamen kalbimde hüküm sürüyorsun,
varlığın,
göğsümde saklı en güzel manzara oldu,
ruhumu sevgiyle dolduran bir kalbin ağırlığına sahip olduğumu biliyorum,
kalbimde seni seviyorum diyen bir sesle dolaşıyorum,
bir ekim düşü sevgilim,
içimdeki aşkı ve tutkuyu yalnızca sana adadım,
seni ölçüsüz ve sınırsızca sevdiğim için,
pişman değilim,
sonsuza kadar benimle kal,
mesefaler umurumda değil,
bir milyon hayat yaşasam,
bir milyon kez yine seni severdim,
Yasin BölükbaşıKayıt Tarihi : 1.10.2024 22:50:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.