Bir Dün Şiiri - Asım Öztürk

Bırakıp gittiğin yerlerdeyim hep
Susuz
Güneşsiz bir tohum gibi,
Giyilmiş sabahların içinden akıyorum
Işıkların örselediği
Güzlerin sesiyle;
Bir dün
Bir dönülmez yolculukların
Kıyısında duruyorum,
Elimi kaldırsam
Yanık
Yıkık bir gülümseme
Dudaklarıma gelip oturuyor,
Çağrılmamış çocuklar gibi kırgın
Hani dokunsan
Kızsan diyorum
Kirpiklerini örsen içimdeki sevgiye
Salıvermesem
Bakışlarının kuşlarını
Ürkek
Şaşkın söğütler gibi
Sarkıtsam dallarımı gecelerime

Unutulmuş kıyılardan sürüklenip gelen kumlarda
Kendi ırmağımın düşleri olsa
Dünün bir tarihçesi
Okunmadan yırtılıp atılan
Kirlenen
Örselenen sabahları
Çözsem kirpiklerinin ağından
Acının duvarında zincir izleri
Sürüklenir ardımdan
Kaldırımlarda ölü kent izleri