Adını andığımda
göğe bakarım
çünkü artık seni
yalnızca içimden çağırabiliyorum.
Ne sesim yetişir sana,
ne gölgem düşer izine;
ama bil ki,
bir dua kadar yakındasın
her iç geçirişime.
Yüzünü unutmam sandım bir zamanlar,
oysa şimdi
yalnızca hissettiğim bir huzursun.
Görmeden de sevilirmiş,
dokunmadan da sarılırmış
kalpten kalbe.
Gelseydin belki
bir şiir eksik kalacaktı,
bir dua susacaktı
dilin kenarında.
Şimdi ise…
her suskunluğumda
bir dua büyüyor sana.
Ve ben,
sana uzaktan
en içli hâlimle
“ol” diyorum.
S.GÖL
Kayıt Tarihi : 31.7.2025 19:10:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!