Acının dökülebildiği tek bir söz yok. belki de yanlızca hüzündü bir şiiri yazılabilir kılan. Boğazındaki düğümün çözülmesi gibi ansızın, bir türküye eşlik ederken yağmur rengi kanayan göz pınarların...
çoğunuzun başınıza gelmesini hiç istemediklerinizdi, benim kendi kalbine sürgün kafamın düş diye büyüttükleri...
beklemekten vazgeçince sevdiğini sandıklarından da vazgeçiyordu çoğunuz. Bir aşkı gerçek kılan imkansızken de sevebilmekti oysa.
umutsuzluğu anlattı çoğunuz sürekli, üç beş deli diyerek küçümsediniz özgür bir ülke düşümüzü. Ben size inat sosyalizmi de çok sevdim, bütün imkansız dedikleriniz gibi...
şimdi unutmak uzak dursun benden ne olur...
bir acı daha hüzne dönmese ne olur
ne olur yazılmasa bir şiir...
Sana şiirler okuyacağım, gitme
Güneşler doğacak yalnızlığımdan
sana bir ışık getireceğim
Büyük aydınlığımdan
Sana bir dolu umut getireceğim
Devamını Oku
Güneşler doğacak yalnızlığımdan
sana bir ışık getireceğim
Büyük aydınlığımdan
Sana bir dolu umut getireceğim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta