Kafadan izinliyim bugün...
Canım sıkılıyor evde kendimi sokağa atıyorum
Sokak da çocuklar saklambaç oynuyor
Bir kız çocuğu koşarak yanıma gelip
Eteğimden sımsıkı tutuyor..
“Abla, beni evinizde saklar mısın? “ diyor...
Önce şaşırıp, sonra kızın elinden tutup
Topuklu ayakabılarımı çıkarıp
Yalın ayak, küçük kızla eve koşuyorum
Nereye saklandığımızı kimse bilmesin, duymasın diye...
Herkes bizi arıyor, bir türlü bulamıyorlar...
Seneler sonra bir sabah kapım çalınıyor
Yakışıklı bir prens...
Bir elinde gül, bir elinde gelincik
Ve bir martıyla kapıma geliyor...
Neredesin? Yıllardır seni arıyorum diyor...
Evden içimde ki küçük kızla
Beyaz gelinliğimle çıkıyorum
Gül ve gelinciği bir elime alıp
Prensimin koluna giriyorum
Martı; gelinliğimin tacı oluyor
Bana ne güzel de yakışıyor...
Hep beraber uzun bir yolculuğa çıkıyoruz
Dönüş biletlerimizi açık kesiyorum...
(İstanbul, 26.08.2004)
(Ömrümün yettiği kadar yüreğimi kalemime katıp şiir yazacağım
Ne zaman Azrail kapımı çalarsa, sayıklamayı bırakıp susacağım)
Kayıt Tarihi : 27.8.2004 11:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ne zaman Azrail kapımı çalarsa, sayıklamayı bırakıp susacağım),
bu bana ders olsun. her küstüğümde birilerine şiirlerimi yanlız bırakmayı düşünüyorum. kıyamıyorum o ayrı :)
sen kocaman bir yüreksin sevgili Tülay,
teşekkürler, tebrikler sevgimle...
TÜM YORUMLAR (13)