son defa baktığında gözlerime
yüzün tren yolu olmuştu sanki
uzun bir ayrılık yolculuğuna hazırlanan
seni sevinçliyken gördüm
bilirim nasıl coşkulu olduğunu
üzgünken sözcüklerinde
çiseleyen hüznünü de
ölmüş bir kelebeğin kanadındaki toz gibi
yüzünde dermansız düşmüş acılar
o kelebek son defa bakmış bir polenin tadına
renkli bir hüznün gölgesini düşürmüş
çığlık içindeki çiçekler üstüne
ardında bırakıp da ıslak kentleri gitme
yüreğimdeki yangın yerlerini söndüremem
bir de ağlayamam
(Stuttgart, 1995)
Recep AltınKayıt Tarihi : 27.1.2015 15:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!