Bir De Şiiri - Hasan Okursoy

Tam evden çıkarken
bir şeyler söylerdin
ekmek al
çocukları unutma
akşam onları bekletme
hep gözlerinde kal derdin

bir de
tam sokağa çıktığım vakit
bir güneş dökülürdü yola
seni düşünürdüm

bir de
sizi evde göremesem
bir yalnızlık dolardı odama
onun resmini hiç çekemezdim

bir de
ne çok anılarımız oldu
ıslak saçların
okumayı geç söken çocuklar
yağmurun kiremitteki sesi
uzanan gecenin yorgunluğu
dün gibi
hep sakladık onu

bir de
bir kahve içerdim seninle
ben hiç istemesem de
bir fala bakardın
bazen ürperir
fincanın dibini yıkardın
sanki gelecek acıları
böyle yıkayıp kovardın

bir de
çocuklara bir bakışın vardı
gülüşlerini kucaklardın
hiç bitmedi bu
evlenip gittiler
o gülüşlerini
hep yoklardın

bir de
neler kaldı o 37 sokakta
saçlarımız orda dökülüp ağardı
şimdi diyorsun ki
sat oraları
anılar satılmaz ki..!

bir de
durmadan dağılıyor pazar
gidenler uzaktan el ediyor
her şey kocamış
o yüzüme değen saçlarım nerde?
gençliğimiz kınında yitmiş
sen yine zeytin yaprağını yak
bir suda nazarlarımızı körelt
bak torunlar geldi
eskiyen yanlarımızı düzelt