Bir Damla Su Şiiri - Ahmet Ihsan Arac

Anne:
Henüz yeni doğmuştum
Çapak çapaktı gözüm
Bir ay kucağında
Kendimi bulmuştum.

Sahip olduğum tek şeydi
Yüzü gün gibi güleçti
Kokusu bütün dertlere ilaç
Ak sütü ılık ılık içtikçe iç
Bütün dünyamdı annem
Onsuz olamazdım
Onun kucağında vardım

Baba:
Sonra biraz büyüdüm
Adına baba denilen
Bir çınar gördüm
Bazen sıcak bazen serin
Güneşe benzerdi
Işığıyla yoluma yön verdi
Oğlum oku, oku da
İstersen gene gel
Gel köyde çoban ol derdi

Kardeşler:
Yalnız değildim
İki önde üç arkada
Kız kardeşlerim
Süslü melekler ile
Çevriliydim
Bazen oyun arkadaşlarım
Bazen sırdaşlarım
Bahçemdeki çiçeklerim
Gözümden sakındım
Kendim için değil
Onlar için büyüdüm

Yetişkinlik:
Nihayet yirmili yaslar
Masum bakışlarla başlayan aşklar
Yavaş yavaş aşılan
Gelecek kaygısı
Gereksiz telaşlar
Derken beyazın düştüğü
Grili saçlar
Tek iken çift olduğum
Evlilik başlar
İlk çocuk, ikinci çocuk

Gerçek:
Meğer bir damla suymuşum
Kaynağımdan çıkmışım
Önce cılız bir dereye
Sonra yüksek debili
Bir ırmağa dönüşmüşüm
Bazen yavaş bazen hızlı
Akmışım inişli çıkışlı
Şimdi bir nehir havzasında
Uslu uslu akıyorum.

Sonuç:
İster uzun bir havza ister kısa
Hepsi okyanusa dökülürler
Eğer ki mezarlar okyanussa
Sular okyanusta ölürler