Bir Daha Gülümse Bana Şiiri - Kasım Kobakçı

Şüphesizdir ki:
Beklediğim her tebessüm,
Bir ayrılığın ardında gizlenen, buruk bir an değil,
Gönül kapısının eşiğinde,
İlk kez açan, bir çiçeğin heyecanı olmalı.
*
Ben o heyecanla...
Erişiyorum sessizce her ufka,
Gönlümden söküp attım, her yorgunluğu,
Kusursuz parıldıyor artık, her bir ışık,
Bizi çağıran, tüm caddelerin aydınlığında.
Eski günlerin, kasvetli gölgelerini,
Silip atarak, gönlümün düzlüğüne,
Seni, bir daha görmek için,
Her köşeyi dönüp geldim.
Bak, içimden gelerek koşuyorum sana…
*
Ve sürdürüyorum:
Dur demeyi bilmeyen zamanın,
İlk başlangıcı olarak,
Zordur elbette,
Sözsüz bir şarkının melodisine, eşlik etmek gibi.
*
Aşkın ritmiyle...
Gel şimdi, bir daha sarılalım o günlere,
İlk günlere,
Göz göze, bakıştığımız o zamanlara.
Yepyeni, bir başlangıçta,
İlk meltemin, tenimize dokunduğu,
Gönlümüzden akan, ilk sevginin,
Her damlasının, bir umut yeşerttiği.
Ve bir de, gökyüzündeki yıldızlara,
Sonsuzlukta parlayan yakamozlara…
*
Son veriyorum, telaş etme.
Yani, benzersiz olmalı dili,
Kalbin en derininden gelen, her duygunun,
Zira bu umut,
Tüm dertlerimize, çare olacaktır bize.
*
Bir içtenlikle...
Dilersen, uçalım o günlere doğru,
Yelken olup rüzgarla,
Bulutların ötesinde,
Yeni bir umuda, yol açmak için.
İnan, hiçbir dert engelleyemez, o zaman bizi,
Ne de korkularımız, durdurabilir bizi.
İşte tüm umutlarımla, geldim sana,
Bir daha gülümse bana.