Bir Daha Bir Eder İki Der…

Yaşam, aşk tohumuyla bir sevgi özünün aritmetiksel bir toplamı
Yolunda bu emeğin hamuruyla midesine değildi pişen o ekmeği
Yüreğine banmayı önce bilmekti peşinden gitmeye harcama yerine
Birlik tatmayı yeğ tutmaktı gereği ve devamı:

Gönlün gönüllere bir tebessüm olmaya yeterlilik dileklerimle
Çok hoştu ama sempatik değil…
Çok sevecen içtenlikti ama kusursuz değil...
Gibi duygular akımını hatırlatmaya mecazi yetenekle
Sitemlere neden-sebep diye diyorsanız ki,

İhanet, haram, esvap, peştamal bunca zaman
Vardı zaten bana taban olarak
Derdin ne diye sormaya merak niye edeyim
Kabak tadından başka sizlere
Sunacak daha ne çok bulup buluşturayım…ama demiyorsunuz ki!

Siz hayat diyorsunuz ezberlediğinizi tellallık ederken ve üstelik
Bir daha bir eder iki der katlar, kotarır, çıkarır…
Sayıp soyarken öğrendiğini görmemiş misali

Hayat bir aritmetiktir bu doğru, akıl satma
İşin içinden çıkmak istersin sonra ama
Paylaşacak bölük bıraktıysan da daha
Çarptıkların seni niye çarpmasın adına
Korkulu rüyalarını bari daha çoğaltma…
Dünya varlığı her şey ve herkestir! uğraşısında
Yıktığı enkazın altından sadece çıkarmak değil
Enkaz olmasın bir daha köhneliğe hem varlığında
Emekleyişlere sabır yolları üretmekte ben, sen, o ile biz’e çoğalan
Bir yaşam kutsayanların çabalarına bir yoldaş olamıyorsun bari
Teknoloji misali dehşet türet sahnesine köçek ortaklığı malzemesi
Üreme… Gülümsettiniz ne hoş bir içtenlikle...

3 Ekim 2006