Bir Çocuğun Gidişi(...) Şiiri - Umut Kurt

Babam geldi

Elinde iki üç kağıt vardı ve gözünde senelerin gözyaşı

Erkekler ağlamaz derler

Babam da ağlamaz mıydı?

Ağlamazdı elbet

Ama o gün görebilmiştim fısıltısını gözyaşının

Sanki dünya başıma yıkılmış,

Neden ağlıyorsun baba ne oldu?

Ne oldu değil elbet

Bir şey ki var

O bir şey ki yer bitirir adamcağızı

Sonra küçük kardeşim sordu;

Baba; ”ne oldu/ baba”

Anlaşılır gibi değildi yaşananlar

Sonra Bir bir insanlar gelmeye başladı evimize

Neden diyemedim

Nedeni vardır elbet

Nedeni var sarılıp ağlamaların

Ben küçüğüm aklım ermez

Peki sarı arabam,küçük mavi bilyelerim

Onlar da ağlarmıydı acaba

//Herkes ağlar hatta,babam bile

Tamam da,Neden

En sonunda dayanamadım

Tuttum elinden onun

Ve

-neden baba neden ağlıyorsun

Ondan ummazdım bunu

O,dev gibi baba

İlk defa bir cevap verememişti soruma

Aklım ermezmiş benim

Gün yarın olacak

Ne mavi küçük bilyelerim ne de sarı arabam kalmayacakmış

-öyle dedi arkadaşlar

Beni alıp götüreceklermiş

Alıp götürecekler….

Taşladım hepsini

Anneleri öyle demiş onlara

Benim de annem olsa bana da dermiydi amca

O akşam gözüme uyku girmedi

Nedendi bu gidişim

Ve saat tam dörttü

Babam girdi kapıdan,

Hemen kapatmıştım gözlerimi

Öptü,kokladı

Babamdan ummazdım bunu,

Sadece bir kere elimi tutmuştu

Hepsi bu

Bilmeden mutlu olmu gözlerim,

Sonra raflara yöneldi

Eşyalarımı

Topladı topladı

Herhalde köye gidecektik

Sevindim

Ve o sevinçle uykuya dalmışım işte

Ertesi sabah olmuştu

Kalktım,

Ama sadece bir bavul vardı kapı önünde

İçini açtım

İçinde sadece benim eşyalarım

Hatta küçük mavi bilyelerim bile,

Nereye demeden

Aldı amcalar beni

Amcalar iyi

Amcalar zengin

Amcalar huzurlu

Babam son kez öpebilir miyim dedi

Neden dedim baba

NEDEN

Neden diyebilmiştim bu sefer

Ve sonra bir daha hiç neden diyemedim babama

Son kez öpmüştü beni

Ve ben de onu son kez

Kardeşimi de öptürmüştü

Anlamaz ki o öpmekten

Gittiğim yer

Babamdan uzaktı,

Kardeşimden

Ve

Annemden

Bana bir tek

Sarı arabam,

Küçük mavi bilyelerim kalmıştı

Ama onlar bile getirmiyordu onları

Müdürün adı Ahmetti

Ve o kadının adı Azize

Onlar da büyüktü

Ama ne annem kokuyordu Azize teyze

Ne de babam gibi görünüyordu Ahmet müdür

Baba//senden ummazdım bunu…….

Kim bilir belki de zorunda kalmıştın sadece…..