Bir Çift Kanat Takın

Alnı ağlıyor sıcak ve tuzlu,
Hiç kimse avutamaz bu çocuğu.
Birikir günler...
Günlerin yorgunluğu omzunda
Ağlar bu çocuk
Dokunmayın!

Bırakın!
Kovalasın kan kokan köpeklerini.
Çok ağır bu omuzlara aşk!
Değmeyin!
Dinlesin deniz kabuklarının öyküsünü.
Çağırsın
En sevdiği türküleri.

Kucak açmayan bir şehir, onunkisi
Kaybeder sokak aralarında izini
Tanıyan, gören yok
Çocuk şefkate aç
Karnını doyuranı yok.

Kırlangıçlar gitti gider.
İstanbul öldürecek bu çocuğu!
Bir çift kanat takın,
Sıcak mevsimlere kanat çırpsın.
Ardından İstanbul ağlasın;
Anlasın.