Bir bürokrat dostuma Şiiri - Muzaffer Memiş

Utanacak şeyin yok, senin dostum.
Halkı birbine, katan utansın.
Herkesin cebine, atıp elini.
Sonra da üstüne, yatan utansın...

Her zaman her yerde, nutuk atıp da,
Servetine ner gün, servet katıp da,
Her akşam herkesten, önce yatıp da,
Gece başka işler, tutan utansın...

Gönül söyledikçe, alır demini.
İnan dostum yoktur, senden emini.
Herkesin önünde, edip yemini.
Bu millete kazık, atan utansın...

Millet malı deniz, deyip dalıp da,
Devlet merasına, hayvan salıp da,
Bütçeden her türlü destek alıp da,
Yine de iflas edip, batan utansın...

Kavga biter herkes, payı alınca,
Pay düşmeyenler de, biraz çalınca,
Yiyip bitirip de, posa kalınca,
Devlete yük deyip, satan utansın...

Biz eşek olursak, semer vururlar.
Herkes bir kaz bulmuş, yolup dururlar.
Hırsızlar her zaman, yandaş bulurlar.
Bunlara evlat diyen, vatan utansın...

Bir yere varamayız, boyun eğerek.
Hallolmaz hiç bir şey, durup söverek.
Çelik deyip ham demiri döverek,
Bize bu çatıyı, çatan utansın...