Bir Buluş'ma Şiiri - Süleyman Kılıç 2

Bugün kendimle biraz konuştum
Biraz dinleme fırsatım oldu
Biraz havadan sudan bahsettik
Kendimle aslında çok problemim yokmuş

Sadece biraz onu ihmal etmìşìm
Öyle demeye çalıştı,
Ağaçlar altında hafif bir esinti
Biraz da guneş şımartmış bugün

Kendim ve ben şöyle uzunca bakıştık
Gözlerim ,saçım ,ruhum da eşlik etti
Aslında birbirimize çok ihtiyacımız varmış
Biraz kendim bana kitap okudu

Biraz nasihat etmeye çalıştı orada dur ,dedim
Biraz kendine bak sonra bana dedim
Haklısın dedi,öyle anlaştık
Herkes birbirini dinleyip ama kendine bakacak
Sonra biraz geçmíşte olup da geçmeyenlerden bahsettik
Ne hızlı geçmìş ne çok şey

Benimle kendim hep bir yarış içindeymìşiz
Ne çok tüketmişiz birbirimiz ne çok
Ağlarken bile kendim de aģlamış bana
Gülerken kendim gülmezmìş benimle

Hep birbirimizi unutarak koşmuşuz
Aynı kulvarda birbirimize çarparak
Bazen de bir gölge gibi
Arka arka yol almışız birbirimize rağmen

Bugün kendimle kendim gibi konuştum
Biraz dertlerini aldım ,biraz huzur verdim
Söz verdim elimden geldiğince
Sevgim yettiğince onu dinleyerek

Kendimle kendimce konuşmak iyi geldi
Araya kimsenin girmesine izin vermeden
Nasihat etmeden herkes kendini
Kendince anlatıp anlamya çalıştı

Yabancı bir ülkede birbirimizi dinleme
Ne güzel oldu ne çok ihtiyacımız varmış
Kimse araya girmedi bu sefer
Hep başkasını dinleyip ,kendimi ihmal etmişim,kendim öyle diyor kendince

Kendince kendim de pek haksız sayılmaz
Kendi kendime biraz huzur verdim
Baş başa kalmak ne güzel kendimle
Yine sözleştik
Yalnız her şeyi konuştuk aramızda kalacak
Kendime söz verdim kendimle ...