Bir Ben Bir De... Şiiri - Zübeyde Kılıç

Bir ben bir de gölgem,
Düşmüşüz yollara dağlara.
Her taşın altında ellerimiz,
Her ağacın Gölgesinde gözlerimiz,
İzinden gidiyoruz, peşinden
Eminiz ki bir gün sana ulaşacağız.

Bir ben bir de yüreğim,
Düşmüşüz çöllere, yellere.
Her kum tanesinde tenini,
Her rüzgâr uğultusunda sesini
Duyuyoruz, seni hissediyoruz
Bir gün sana ulaşacağımızı biliyoruz.

Bir ben bir de kollarım,
Düşmüşüz göllere, denizlere.
Her dalgada ıslaklığını,
Her fersahta yaklaştığımızı
Anlıyoruz sana yüzüyoruz,
Bir kıyıda bizi beklediğini hayal ediyoruz.

Bir ben bir de gözlerim,
Düşmüşüz uzaklığın seyrine.
Orada bir yerde seni göreceğimizi
Bizi farkedeceğini düşünüyoruz.
Gözlerin geliyor gözlerimin önüne,
Yanımızda hissediyoruz seni.

Bir ben bir de varlığım,
Düşmüşüz aşkın ateşine.
Her saniyede daha da güçlenen bu ateşle,
Yüreğimizin kavrulduğunu anlıyoruz.
Bu ateşin hiç sönmeyeceğini biliyoruz.

Bir ben bir de sözlerim,
Düşmüşüz bir aşk şiirine.
Kapılmışız sevdaya, döküyoruz duygularımızı,
Anlatmaya çalışıyoruz aşkımızı,
Bu aşkta ben ve kelimelerin yetmeyeceğini söyleyip,
Seni de bu aşka davet ediyoruz...