Bir Başka Yabancı Şiiri - Kağan İşçen

otobüste:

akşamın türküsü acı
mahşerin yalnızlığı bu
çoğul yankısız
dost ıslıkları yorgun
ağzı içki kokulu
otobüsün camlarında buhar
ve aksi güzel bir kızın
kıvırcık kumral saçlı
ürkek
yalnızlığına bile
yabancı...
pantolonunda
çiçek kırıntıları
ellerinden utanması da
bundan olmalı...

kent uykusuna zor
geceyi dul bıraktı arka koltukta
heveskar arzularıyla iki acemi
gece annesiz
son ışıklara dargın bakan bir çift göz
gözlerinin etrafında mor hüzünler
yarım ekmek
bulmaca sayfalı bir yalan düşü
bahara süt kokulu çiçeklenmiş
küheylan edalı turunçlar güldürmez mi
acaba onu...? ...

içe dönüş:

'kulakları sarı kirazlı
vişne çürüğü tadında bir geçmiş zaman lekesi
ümit...hâlâ o...
evren çiçeğim diyorum
mezar ağacımın hışırtısının haykırdığı
nisan güneşim
ümit...hâlâ o...'

otobüste:

kanatları kanayan mı dersin
hasretinin sesi kısılmış olanı mı
dalları kırk ağacıyla büyüyen buruk mu
ya ben neyim ki? ...

içe dönüş:

'kağan işçen...
dağlarına uzak fidan özlemli şair
seher vurgunu hasta sarışın oğlan
mazlum duruşlu mart sabahlarının
yürek yoran telaşlısı'

otobüste:

hiç kimsenin dudağında gençlik şarkısı yok
magazin sayfalarıyla dolu bir derginin
yırtık sayfasından taşan içi boş bir çıplaklık sadece
güllü bir öykü sandığımız
kent uykuya annesiz ikametli
aldatmalar kendini usta sanan aptal bir azrail gibi
ışıkların cansızlığının içimde acıması bundan olmalı...

içe dönüş:

dışarısı ılık
hüzünle kirlenmiş mart kokusu
yakıyor genzimi
son baharım değil bu biliyorum
sadece bir başka yabancısıyım
bana inanmadığının
inanmadığım bakışlarında parçaladığın