Bir Aşk... İki Yürek...

Dokunmak var mı sıcağına elinin,
Söyle kadın, bu şehir verir mi bana seni…
Bak, yine düştüm peşine çekip gitmelerin,
Meteliksiz cebimde saklarım gözlerini…

Denize attım düşlerimin gizini,
Sancılı yakamozların ışığındadır gece,
Koynumda sakladığım dalga seslerini,
Duyduğun gün çözülür bu zor bilmece…

Kolay değildir…
Zaman aşımı yol alışlarda,
Hükümsüz gelmelerin sürgünü olmak…

Kolay değildir…
Buz tutarken avuçları adamın,
Dumansız bir alevin, korunda yanmak…

Okşamak var mı saçlarının telini,
Ve bilmek,
Yastığa düşen yorgunluğumun sebebini…

Sende kovmak geceyi, sabahı karşılamak,
Ve tek bir uyanışa prangalamak gözlerini…

De ki söylesin şehir,
Hangi duvar çalmıştır gözlerinin rengini…
Ve hangi ağaç saklar dalında yüreğini…
Hangi buluta astın, de ki bileyim,
Kokusuna yol aldığım özlemlerini…

Molasında yer tutmuşken belanın,
Ertesine sancılandık sevdanın…
İsim koyma zamansızlığına kadın,
Sır tutalım bu aşkın, gel-gitlerini…

Kolay değildir…
İki sözden bir kelam çıkarabilmek…
Bilirim kolay değildir elbet,
Bir kelamda iki söz anlatabilmek…

Lakin bir olmaktır mesele,
Bir şehir, bir ülke, bir deniz…
Bir adam, bir kadın, bir de aşk!
Anlatılmasa da olur bizim hikayemiz…