Ya seni gördüğüm ilk gün.
Unuttunmu bana merhaba diyişini
Hatırlıyorum.. O güzel gözlerinin bana bakışını ne kadar çok sevmiştim..
Hatta inadına bakıpta bir tartışmada en saçma sorunu sormuştun bana!
Sonraları sana bir şey oldu. Birleşmeyen ortam dağıttı bizi günden güne.
Seni hep sevdim.. Hep aç kaldım.. Seni sevdim!
Gözlerinin içine baktım.. Sevgiye susadım.. Ağladım!
Sadece gül diye bana sadece ağlamak istemiyorum diye paraladım kendimi..
Aşk adamı kör eder demişler.
Bir kış günü, lapa lapa yağan kar eşliğinde kıçı kırık beli yamuk sandalyemde
arkama yaslanarak belki tir tir titreyerek klavyeden sana yazdıklarım..
içimde yaşattığım- sen..
Artık sende biliyordun bu sevdayı!
Ve artık sende dışlayacaktın bu zavallı adamı!
Neden? Neden beni bulur hep tükenmiş ümitler..
Gökyüzüne baktığımdaki derinlik neden yok sende neden?
Bir gün gözlerime bakıyorsun
ertesi gün hayalet..
Bir gün merhaba diyorsun
bir gün sefalet
deliyim.. akıllıyım sabırlı.
ve şaşıyorum bitmek tükenmek bitmez bu kalbimin ağrısına
Istanbul güzelsin sen aşkların padişahı
kiminin acılar kraliçesi
kiminse unutulmaz kederlerin yuvası..
Artık bak gözlerime..
Istanbul yalvarıyorki
Yıldızlar yalvarıyorki bak..
Kayıt Tarihi : 11.5.2003 14:17:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!