Bir Ahtı Sevdan. Şiiri - Ali Alkıs 2

Hiçliğime düşürdüğüm bir ahtı sevdaydı...

Yalnızlıkla karanlığın kavuşmasında
senı aradım durdum suskunluğun sesinde
Aradım, çok acı çekerek
Bulamadım,
neresinden kırıldığımı hayatın.

Işığın en güçsüz olduğu vakitlerde
Çirkin baktım bazen
Bazen de güzel, gece içmiş gölgeme
Küskün bulutlar kokladım çiçeğin ahından
Yırtık kağıtlar sürdüm hikayeme,
anlatamadım dilsizliğini..

En güzel sözlerini yüreğimin
Zamana bırak dediler, bırakıp kaçtım
uçurum ağızlarına
O kadar çok ağladım ki
Gözlerime inanmayı bıraktım.

Karanlığın sakladığı yanımdan akarken yokluğun
Hiç koşmadığım kadar koştum
İnandığıma,
bir taşın zamana sığmış yosun sevdası gibi,
kah bir dağın yasında
Kah bir nehrin dudağında,
Gözlerine inancımı taşıdım,
yordum gönlümü
Hiçliğime düşürdüğüm bir ahtı sevdandı ...
Şu kahrolası dünyanın en acı sessizliğinde. Ali ALKIS