Bir Adam Şiiri - Hasret Sayınta

Bir adam tanıdım ben.
Yüzü yoktu, şekli yok.
Yanlızca elleri vardı, bir de sesi.
Adına hayat dedi.
Hangi çağdan kalma bir savaştı bu bilmem.
Bir gece yarısı uyandım can havliyle.
Tırnaklarımla kendi etimi deşiyordum.
Binlerce çoğaltmıştım kendimi.
Hangi sokağa gitsem sonu aynı durak.
Ne yana dönsem kendime çarpıyordum.
Sanırsın hep o vardı hayatımda.
Sanırsın hep yoktu.
Kalabalık hayatımda,
Tek kişilik bir yanlızlıktı sahnelediğim.
Tek kişilik bir ağrıydı bu.
Ben ona duyduğum aşktan istifa etmek istedim.
Bir adam tanıdım ben.
Kaybolan bir adamın gözlerini gördüm.
Adına yaşamak dedi.
Hangi çağdan kalma bir oyun bu bilemedim.
Giden gitmiştir dedim.
Kal deyince kalmadı ki.
Dön deyince dönsün.
Sevmişti beni hissettim.
Sevmiştim onu.
Canının ruhuma karışmasından belli.
Yan yana durduğumuz zamanlarda,
Ben gibi kokmasından belli.
Bir adam tanıdım ben.
Kendi yoktu yanlızca yaraları,
Hep kanayan yaraları vardı.
Ben ölmek istedim.
Onu seven beni öldürmek istedim.
Aramıza hayat girdi, unuttum.
Ben doğdum, sonra öldüm.
Elimi uzattım, dokunamadım yüreğine.
Kanıyordu, yaralıydı.
Elini uzattı, dokundu yüreğime.
Ben öldüğüm gün, yeniden doğdum.