Bindim Metroya Şiiri - Hasan Arpaci

Her yerde kar,
Havada duman var.
Hayat durmuyor ki dostum,
Ömür gibi, su gibi akar,
Bir de benim gibi,
Koşturanlar var...

Bindim metroya,
Kuruldum koltuğa,
On dört yaşında bir genç,
Fırladı arkadan,
Otur du yanıma,
Kaykıla kaykıla...

Gidiyoruz rahatça derken,
Yaşlı hanım çıkıştı birden,
Ben babaanneyim,
Okunmuyor mu yüzümden,
Anlaman gerekirdi gözümden,
Yer ver bana hemen...

Ben daha,
Torunun kalksın demeden,
Lafı koydu birden,
Torunumla yan yana oturacağım,
Sana mı soracağım,
Kızım sende şu herifi kaldır,
Bunlar biraz ahmaktır,
Terbiyesizler...

Yen'i nesil, altın nesil,
Yetişiyor zelil,zebil,
Kutlamak gerekir,
Maşallah!

Hasan Arpacı,2017,Üsküdar