Çocuklarımız, yemeklerini seçerken ben utandım.
Pazar artıkları ile geçinenler varmış, bilseniz ne çok!
Yangınları sönsün diye, gözyaşlarımı tutmadım.
Yoksullar için, ne çok ağladım, bir bilseniz ne çok!
İnsanlar ölürken, niçin eğleniyorlardı anlamadım,
Fikrini silah gibi kullananlar vardı, bilseniz ne çok!
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta