Çocuklarımız, yemeklerini seçerken ben utandım.
Pazar artıkları ile geçinenler varmış, bilseniz ne çok!
Yangınları sönsün diye, gözyaşlarımı tutmadım.
Yoksullar için, ne çok ağladım, bir bilseniz ne çok!
İnsanlar ölürken, niçin eğleniyorlardı anlamadım,
Fikrini silah gibi kullananlar vardı, bilseniz ne çok!
Hüznünü dağlara savuran
senin kırılgan
ürkekliğin yok mu ceylan
ruhumu kanatlandıran
an be an kaçmaya hazır haline
ne aşklar susadı
Devamını Oku
senin kırılgan
ürkekliğin yok mu ceylan
ruhumu kanatlandıran
an be an kaçmaya hazır haline
ne aşklar susadı



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta