Herhangi bir ağa takılmış sazan balığının beyninin üstündeki zardan daha kalın bizim aramizdaki mesafe.
Kopmuş içimde bütün yalnızlık hisleri, kendimce hak arıyorum senin gülüşünde.
Kimin umurunda oluyor henüz kestiremedim fakat ölüme ramak kala sancısı kopuyor içimde.
Kelimelerin suni teneffüs etmelerine kalbim artık dayanmıyor.
Biraz bıçak bilenmiş gibiyim öfkemle sen arasında.
Mesafeli konumların ac kalmış nefisleri ele geçirmiş beni.
Bir sofrada küsüp kalkan çocuk örnekleri üstünde çalışıyorum seninle mesafelerde.
Yazım yanlışlarını kabullenmek benim sensizliğime kalmış.
Bana ayrı olan sevdaliklar örneği verilmesin artık.
İntihar kimin için yapılıyordu?
Sevdaya kaç kere kırıldım sen yokken.
Bu son ikazım ölüm kadar ağır geliyor burda mesafeler.
Kayıt Tarihi : 1.10.2022 02:59:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hanbeli Erçin](https://www.antoloji.com/i/siir/2022/10/01/bilsem-ki-43.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!