Bilmiyorum Şiiri - Murat Özgören

Bilmiyorum!
Zihnimdeki bir sürü deli sorulara bir kelimelik cevabım bu.
Her günüm;
bir sonraki günün daha iyi olma temennisi,
Ömrüm çok üzülürsen, çok sevinirsin ikilemiyle geçiyor.
Yaş kırk beş olmuş,
Ve ben hala;
nerede yanlış yaptığımı,
Ne zaman rüzgâra karşı tükürdüğümün farkında değilim.
Hayal kurmayı bıraktım.
Tek isteğim;
Şu anımı kurtarmak ve onunla mutlu olmak.
Ama;
Oda bana yan çiziyor.
Ben tadını çıkarmak,
bari onunla avunmak istedikçe benden uzaklaşıyor.
Günden güne elimdeki yalnızlık katmerleniyor iyice.
Bir ben kalıyorum,
Artık çaresiz ve daha umutsuz bir şekilde.
Bakmayın!
Bende iyi değilim aslında eskiye göre.
Her gün birkaç tel saçım ayrılıyor benden vedasızca.
Dişlerim, birbiriyle yarışıyor sanki beni terketmek için.
Nefes alışım bile hırıltılı.
Bir türlü anlatamadım sigaraya onu ne kadar çok sevdiğimi ve dost bildiğimi mesela.
Kalbim ve ciğerlerim sanırım onun yüzünden artık bana isyan bayrağını açmak üzere.
Hiçbirine anlatamıyorum kendimi.
Nerede yanlış yapıyorum,
İnanın bilmiyorum.
Diğer insanlar gibi olmak istiyorum.
Yeri gelince ağlayıp, yeri gelince gülmek mesela.
Dostlarımla hoş sohbet etmek,
Ailemle güzel vakit geçirmek beraberce.
Bakıyorum;
hep birşeyler engel oluyor,
Hep birşeyler set çekiyor mutluluk duvarıma.
Neden diyorum?
Nasıl diyorum cevapsızlıklarımda.
Ama bana ne cevap veren var, nede teselli.
Sonu nereye varır, nasıl biter hiçbir fikrim yok.
Ezberbozan tek kelimeli bir cümle sadece dilimde.
Koskoca bir bilmiyorum.
Dünya kadar koca...

M.ÖZGÖREN