Bilmezdim Şiiri - Halil Kumcu

Rüyanın içinde rüya,
Her şey hülya belki;
Bir türlü uyanamıyorum,
Hummalı gibiyim sanki.

Uyudum, uyandım derken,
Düşlerim çığlık çığlığa;
Dilim lal olur o an,
Son sözler dökülür toprağa.

Bilmezdim balın zehri gizlediğini,
Sevdanın merheminin ayrılık olduğunu;
Gözde köz olup zaman denen hırsızın,
Kor gibi yakıp yıkıp hasretinle vurduğunu.

Bu çalar saatte neyin nesi böyle?
Kim çaldı gençliğimin hayallerini?
Bilmezdim ölümün bir uyanış
Kurdum, kurmadım derken biteceğini.

Neden yüzüme yüzüme vurur resimlerin?
Ah, benim aynalarda kalan beklediğim!
Felek yaşa; çaldı kara tren acı acı ötüyor,
Bir şiirin dizelerinde yas tutuyor ecelim.

Susmak, taş duvarların ardında bir ağıt;
Her yanımı yılanlar, çıyanlar sarmış.
Bir köşede ay, bir köşede gün, hepsi hüzün;
Bilmezdim gam gibi ölüm boğazıma yapışmış.