Bilmem Hatırlar mısın? Şiiri - Yorumlar

Bilmem hatırlar mısın? Konuşuyorduk seninle baş başa. O sırada bir suskunluğun ardına bana; “düşünsene bir. Bir gün yolda yürüyorsun ve beni görüyorsun. Kucağımda bebeğim, yanımda kocam var. Ne hissedersin? ”

Ben, durgunlaşmıştım. O anı, film şeridi gibi gözlerimin önünden geçiriyordum. Boğazıma bir yumruk binmişti ve gözlerim dolmuştu. Film, defalarca gözlerimde dönüyordu. Ama hiç biri bir öncekinin aynısı olmuyordu. Olmuyordu, çünkü kocan vardı, bebeğin vardı. Seni zorda bırakmak istemiyordum. Ama seni öyle özlemişim ki, senden de uzaklaşamıyordum.

İlk başlarda, seni gördüğümde kocan görmesin, seni suçlamasın diye, usulca tebessüm ediyor ve göz kırpıyordum. Göz göze bakışıp, yolumuza devam ediyorduk. Sonra sonra benim adımlarım yavaşlar oldu seni daha uzun görebilmek adına. Hele en sonuncusu benim için bir ömürdü.

Kocan önden gidiyordu. Bebeğin kucağındaydı. Kocana seslendin eski bir arkadaşını gördüğünü ve biraz konuşacağını söyledin. Kocan olduğu yerde durdu beklemeye başladı. Kocanın olduğu yere doğru yavaş adımlarla yürüyorduk. Bebeğini gösterdin, burnu aynı sendi; gözleri gibi, dudakları ve elmacıkları gibi. Konuşuyorduk, gülüşüyorduk. Sanki birlikteymişiz gibiydi, sanki kimse yoktu hayatımızda da, biz evlenmiştik. Sonra bir ara bebeğini bana verdin tutayım diye. Yüzün çok tatlı oluvermişti. Gözlerini neredeyse yummuştun, dudaklarını uzatmış ve gülüyordun; çok hoşuna gitmiş gibiydi. Sonra kocana baktın hafif göz ucuyla ve bebeğini aldın kucağımdan, kocana verdin. Elini uzattın bir yabancı gibi bana, kendine iyi bak, gene görüşemezsek mutlu ol dedin bana. Ben, buruldum, yutkunamadım. Sağ gözüm seyirmeye başladı. Acı bir tebessüm oturdu yüzüme ve yanıyordu yüzüm. Ben mutluyum güzelim, seni iyi gördüm ya dedim ve ben bittim. Kocanla el sıkışıp ayrıldık. Yakınımda bulduğum ilk ağacın ardına sakladım kendimi ve ardından baktım sen giderken. Bir ara baktın ardına dönerek beni göremedin ve gülen yüzünü acı bir bakış kapladı. İçim yandı. Çıkayım istedim, ama evliydin cesaret edemedim. Elinde oyuncağı zorla alınmış bir çocuk gibi, çöktüm ağacın dibine ve ağladım.