yine gece
ve ben sessiz gözyaşlarımı yıldızlara sunuyorum
öyle yorgun ki ruhum
sanki bir anda çıkıp benden gidiverecek
öyle boş anlamsız ardından bakacağım yüreğimin
terkedip kendimi
yetişemiyorum zamana ki
yitiyor ardında bıraktığı izler
bilirim hırçın dalgalardan arta kalan gözyaşlarını
silik kumlarda
iyotu gözlerime dolar denizlerin
tanırım sahilde kalan tek tük martıları
hüzünle gelir hep hazan mevsimi
ve ben her yağmurda ağlarım doyasıya
sırılsıklam olana kadar yürürüm kaldırımlarda
sokak kedilerini sever bazen de konuşurum anlamsızca
bazen hemen arkamda düşlerim seni
ama hiç dönüp bakamam
tıpkı şimdiki gibi…
nedir bu korku bu kadar çok severken yürek
neden ellerimden kayacakmış gibi ellerin
gözlerine bakarım
düşerim yeşiline
ölürüm…
hayatımın sevdadan yana rengi hep sensin
gülümseyişin
bakışın
birden ellerimi kaybetmen avuçlarında
ve geri kalan hayatımda senin olma düşüncen
senden gizli
secdedeki dualarımda hep senin adın
yine gece
ve ben sessiz gözyaşlarımı yıldızlara sunuyorum
bir anda kopup geliyorsun düşlerime
o kadar yakınsınki sıcaklığını duyuyorum tenimde
seninim diyorsun
geldim
buradayım...
kimin bu cenaze
kim ölmüş
duyduğum toprak kokusu mu
hiç canım yanmıyor artık
kopup geliyorsun düşlerime
sen
ben
ellerimiz kenetlenmiş
………
Kayıt Tarihi : 6.9.2007 22:47:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Tebrikler...
TÜM YORUMLAR (14)