Biliyor Musun Anne Şiiri - Binnur Doğan 2

BİLİYOR MUSUN ANNE

Biriktirdiğim gazoz kapaklarını çaldırdım anne...
Misketlerimi de almış komşunun kötü kızı...
Zaten; çocukluk aşkımda da gözü vardı...
Ben safça sevdim o kem gözle....

Hani derdin ya anne Erkek Fatma diye....
Biliyor musun halan öyleyim aslında
Erkek gibi ıslık çalıp
Kaş göz patlatasım var ana avrat düz gidip...

Hemen belertme o yeşil gözlerini anne
Bilmiyorsun canım nasıl yanıyor
Sanki; dolu yağmış da örselemiş hayatımı
Dolunun vurduğu çiçek yivemez bilirsin...

Birde biliyor musun sevdaya tutuldum ki
Sormazsın sormaya da bu ne hal diye sorma
Sorma gözümdeki hüznü
Canımda ki arsızı evet arsız da oldum anne...

Biliyor musun anne meğerse;
Sevmek sevdiğinin hayatından dilenmekmiş
Can bulmak için ölümün ucunda
Gülüşünden arsızca çalmakmış...

Ne desem nasılsa sadece cümlelerde kalacak
Duymayacaksın avazı mı anne
Hiç anlamadın anlamayacaksın da
Korkarım ki öldüğümü de el gibi duyacaksın..

Yok anne yok teslim olmuş pes etmiş değilim
Değilim ama yalnızlık canıma okuyor
Küçücük sevgi kırıntısına ömür bahşettim
Ömür bahsettim de yine de yok kıymetim...

Daha ne yazsam, ne çizsem bilmiyorum anne
Hani ben çocukken duvağımla çıkınca
Yakmışsın ya tüm defterlerimi
Aslında o gün tükenmiştim yanan şiirlerimle

Anne iteleye kakalaya olmuyormuş hayat
Gidiyor sandığın yol çoktan bitmiş
Kimsede bir hiçmişim bilemedim
Etim çürüyüp, sütüm bitince anladım...

Anladım anne ben her bir şeyleri anladın...
Bazıları tecrübe diyor
Ben haybeye kürek çekmek diyorum...
Gitmiyor hiç bir şey yolunda gitmiyor...

Gitmiyor işte hiç bir şey yolunda gitmiyor
Ne bıçak kına uyuyor ne kın bıçağa anne
Kan damlıyor candan şerbet sanıyorlar
Canımdan can gidiyor bilmiyorlar anne

Söyleyeceğim çok ama yorgunum yorgun
Kaldıysam bunca zaman bu zaman da
Canımdan haberdar olmadığın canımın yokluğu
Yakmasın gariban canını diye anne...

Bilir insanın en kötü imtihanıdır evlat
Gözün görür gücün yetmez
Ağzın dolu laftır dilin dönmez
Susar kalırsın namert karşısında anne...

Binnur Doğan