Bilinçli Çaresizlik Şiiri - Tayfun Mutlu

Alem için asla doğmadım.
Çevrem için zaten çoktan ölmüştüm.
O'nun için duydum ki yeni ölmüşüm.
Bir sen kalmıştın.
Var sende ölmüş bil beni
Emin ol çok şey kaybetmeyeceksin.

Sarıl hayata riyakarca
Gününü gün et yarattığın naylon dünyada
Aslında sende biliyorsun,
Sentetik bir atmosfer var çevrende.

Ama zahmet etme sakın çıkmak için kabuğundan
Değer yargılarını başkaları belirlemiş
Sende kabul etmişsin, sakın isyan etme
Parmağının ucunu bile kıpırdatma,
İstesende zaten yapamazsın ya..!

Mutlu ol sana sunulan hayattan
Elinden birşey gelmez
Sende bu teslimiyetçi ruh olduktan sonra.

Beni sorma varla yok arasındayım.
Hepiniz için ölmüş olsamda,
Gerçekte yaşıyorum ben.

Kendi doğrularımla, kendi dünyamda
Bazen bir derviş kadar dingin
Bazen bir rint kadar ayakları yere basmaz
Bazen yorgun bir gladyatör gibi.

Kah gülerek, kah hıçkırıklarla
Ama gerçek, ama sahici
Ve ölesiye hissederek,
Özümseyerek yaşıyorum hayatı

Altı milyar içinde bir ben...
Yok, yok.. O kadarda değil
Mutlaka var benim gibiler hissediyorum.
Karşılaşamasak da var, biliyorum
Ve sadece bunu bilmek bile güzel.

Haydi sen mutluluk oyunu oyna
İçin kan ağlayarak
Biliyorum, aptal değilsin sende biliyorsun
Bal gibi biliyorsun.
Yemin ederim biliyorsun.