Gül bahçem şaheser, bülbüller öter.
Canımda yar Kevser, cennete iter.
Yar için bin eser, iki cihanda,
Onu mesut eder, beni şen eder.
Bitmez gururumdan, vuslat yanacak!
Ve
Sol yanımda bir sızı gibiydi,
Hicran matemlerinde raks etmek,
Senin için, ağıtlar yakmaktı.
Sen şimdi uzaklardasın, ben sensizlikteyim.
Yârim diye diye, ben beni yitirdim.
Ben sensizlikten rotasınız gemi gibi kayboldum.
Ben meğerse sensiz günlere düşman olmuşum.
Çölde, umman isteyen ben
Denizde, çöl isteyen ben
Gündüz, yıldız isteyen ben
Gece, güneş isteyen yine ben
Ne nankör müşüm ben!
Sol yanımı, nadasa salınca,
Kurumaya yüz tutturdum.
Susamışlığımı giderirken,
Kalaysız maşrapadan su içtikçe,
Zehri damarlarımı, aheste aheste, kapladı.
Aşıklar da darılır.
Gözyaşlarında, ıslanır.
Yağmurda, yıkanır.
Aşıklar, hep yeniden barışır...
Gözler, güzel olsa da ağlıyorsa,
Gözler, sevdiğini göremiyorsa,
Gözler, görüyorum sanıp yanılıyorsa,
Gözler, gerçekleri görmüyorsa, neye yarar?
Seni aklımla sevmem
Seni gözlerimle sevmem
Seni bedenimle sevmem
Seni kalbimle sevmem
Ben, seni ruhumla severim.
Gökyüzünün yeşile boyandığı
Adını sevgi dağı koyduğum
Gözlerindeki arpacıkların
Hayat bulduğu
Ahşap merdivenli
Menekşeler kokan
Gülün, dikenini bilmeyene,
Gülistan-ı hediye vermişler.
Güzel, güllere dokununca,
Elleri kan, gönlü gam olsun diye…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!