Bileyim Şiiri - Kenan Tortum

BİLEYİM..!

Gözyaşı ve sadakat, çaresiz bir hastalık.
Aşkın yolu meşakkat, tozpembe ve bulanık.
Bu yolda kin barikat, sonrası hep pişmanlık.
Bir çözüm bulup da sen bana, gel de bileyim!

Esir olunca aşka, yürür yolda divane..
Her yer gözde yâr olur, sonrasına bigane..
Sırf yâre çıksın diye, bütün yollar bahane..
Sen de Ferhat olup, dağları del de bileyim.

Sevgiden üstün nedir buldun mu başkasını?
Zehirden daha beter nefrettir, vur aşısını!
Bir maraz olup gelen, garip aşk acısını,
Başına yazma diye çekip, sar da bileyim.

Sen orda, ben burada, biçilmiş bize hasret.!
Sensiz, her yer bana el, her köşe başı gurbet.
Aramızda dağlar var, engellenmiş bir set.!
Geçit vermez engeli yıkıp, yar da bileyim.

Gel bir adım da sen at, koşar görürsün beni,
Coştu gözyaşım göl etti, yüzümdeki teni.
Mahrum kaldın sevgiden, sevemedim ben seni,
Gözümdeki yaşı sil, beni sev de bileyim.

Aşılmaz sanılan dağ, birgün aşıldığında..
Mutluluğumuz göğe, birden saçıldığında..
Şaşırıp kalınca sen, buhran dağıldığında..
Beni görüp telaştan, lafı gev de bileyim.

Eğer ki sen ahdine, ben gibi sadık isen!
Vuslatın sır yolunu, sabırda buldun isen!
Yarınlara benim ile, sonsuz koşacak isen!
Yüreğinde bana yer varsa, dur da bileyim.

Kaşlarını çatıp da, geçmişin tüm hesabını..
Zümre zümre uçuşup, göğe çıkmış ahını..
Sebebi bensem eğer, dünlerin günahını..
Almak için kalbimden, beni vur da bileyim.