Bilene Kadar Şiiri - Kemal Tağa

Bazen insan üşümeli
Yemyeşil bir ormanın derinliğin de
Bazen sert rüzgar esen
Sahil kenarın da,
Titremeli elleri ayakları
Öylesine üşümeli ki
Burnu soğuktan hissetmemeli
Vücudu uyuşmalı soğuktan
Sıcaklığın ne olduğunu
Sıcaklığı bulduğun da
Anlayana kadar,

Bazen insan üzülmeli
Hayatın acımasız çarkın da
Öyle üzülmeli ki
Ağlamalı hıçkırarak
İştahtan kesilmeli günlerce
Üzüntüden kahrolmalı ki
Mutluluğu bulduğun da
Sıkı sıkıya sarılmasını bilene kadar,

Bazen insan hata yapmalı hayatta
Sevdiğini kaybetmeli
Dostlarını kırmalı
Bağırmalı,çağırmalı etrafına
Yalnız kaldığında
Dostluğu,arkadaşlığı anlamalı
Anlamalı ki
Dostluğun,güzelliğin değerini bilene kadar.

Bazen insan ölümü düşünmeli
Bir tabut için de
Son yolculuğa çıktığını
Toprağın altın da
Gece gündüz yalnızlığını düşünmeli
Günahlarını, sevaplarını
Ölçüp tartmalı
Ürpermeli korkudan
Korkmalı ölümden ki
Yaşadığını hissettiğin de
Yaşama dört elle sarılana kadar.